Vanuit onze Hollandse hoofdstad liet ik mij zondag 23 september droppen door de NS in het zuiden van ons land. In Tilburg moest ik zijn om de laatste dag van het ZXZW independent culture festival mee te kunnen pikken. Op deze laatste dag alweer was er alsnog genoeg te aanschouwen en te beleven op artistiek vlak. Mijn missie: “ The Overload/ZXZW Indiemeeting” bezoeken en mijzelf vermaken met acts, vrienden en Palm van de tap.

Ik was nog niet in hartje centrum of ik hoorde een bekende tune van onze afgelopen Lopend Vuur Offline avond uit de Sounds komen. Geert van der Velde van The Black Atlantic gaf hier een intieme set weg en werd zo nu en dan begeleid door wat voorbij ronkende auto’s. Vanaf 15.00 uur wist hij daarentegen wel een half uur lang het geluidsniveau aan de andere kant van de deur te beperken tot zijn eigen gitaarspel en zang. Overtuigend!

Tegen vieren was ik beland op “The Overload/ZXZW Indiemeeting”, een initiatief van Arris Roording, boeker van Alles Los Agency. Hij heeft deze meeting opgezet om een platform te creëren voor de Nederlandse independent muziekindustrie. The Overload meeting zou er voor moeten zorgen dat de indiescene zich beter organiseert door onder elkaar ideeën en contacten uit te wisselen. Nadat Arris zijn eerste poging, vorig jaar Enschede, was mislukt, stonden er nu enkele nationale en internationale indie labels/productiehuizen in de 013. Een goede start om zijn visie kracht bij te zetten.

Nadat ik enkele aanwezig had verteld van de Lopend Vuur besloot ik was vrienden op te zoeken en wat acts te checken.

De Rotterdamse Singer/songwriter, Fuck the writer, speelde een redelijk donkere set die aansloot bij de kleuren van het kleine cafe dat podium bood aan de gitarist/zanger en zijn tweede vocaliste. Zijn eigenzinnige muziek met folk, country achtige invloeden wist de aandacht redelijk goed vast te houden.

Ik zou voor een tweede keer deze dag Geert zien optreden, dit maal in de batcave 013 als zanger van Miscreants. Te horen was een uiterst strakke melodieuze metal set met een betonnen geluidsmuur. Maar van Geert heeft het plubliek weinig meegekregen. De frontman voerde zichzelf af, nadat hij zijn neus brak op de basgitaar. De rest van de band liet het publiek niet in de steek, maar zette de show voort met een paar willekeurige inval zangers die uit het publiek werden gevist. Strak, alsnog goed, snoeihard en vermakelijk.

De meest opvallende act die ik mocht aanschouwen was Meldy Peaches. Een grote bak noise, zonder enkele structuur werd veroorzaakt door een geflipte kerel met een vuilniszak achtige gezichtbedekking. Ondertussen werden de toeschouwers aangeklampt en omver geleund door twee mysterieuze ontspoorde dames. Gegil, confetti, noise, chaos, verwarring en water doorbraken de gangbare sfeer en zorgen voor een vreemd soort vermaak.

De derde editie van het ZXZW festival duurde zeven dagen en ik mocht wat van de laatste dag mee maken. Ik heb de indruk gekregen dat over de gemiddelde kwaliteit van de acts redelijk veel te zeggen valt. Niet alles wat ik zelf gehoord heb, en wat ik van andere bezoekers hoorde, liet een muzikale of kunstzinnige indruk achter. Wel is het zeker weten een happening om inspiratie op te doen en je zelf te verbreden als kunstenaar en/of muzikant. Dankzij de goede organisatie en sfeer is het sowieso een aan te raden dag of misschien wel weekje uit.