Afgelopen zondag werd ondergetekende door zijn ega verrast met een avondje Oosterpoort. Spinvis en The Madd vulden het affiche en de kleine zaal(wat heet klein?). Kwam Erik de Jong en consorten een paar jaar terug nog met een soort van ensemble naar Groningen, nu was er ook ruim voldoende plaats voor electronica maar met nog steeds plek voor trompettist en celliste.

De eerste openbaring voor dit concert lag voor mij in het feit dat de niet altijd even toegankelijke Spinvis liedjes stuk voor stuk op het podium boeiden van begin tot eind. Tweede ontdekking voor mij was dat elke Spinvis-song op een dozijn verschillende manieren valt te arrangeren en live uit te voeren, zonder ten koste te gaan van het liedje zelf. Stuk voor stuk evergreens dus met als kleine aantekening dat ondanks de verwoede pogingen van sommige fans in de zaal meezingen niet mogelijk is. Dat is maar goed ook, daar hebben we Marco B. voor. Niet dat deze laatste ook maar 1 liedje op zijn kerfstok heeft dat in de schaduw van bijvoorbeeld ‘Smalfilm’ kan staan.

Zo vlak voor kerst was dit het juiste concert op de juiste plaats. En de Jong had gelijk bij het aankondigen van zijn laatste liedje. ‘Aan de oevers van de tijd‘ is een heerlijk nummer om mee naar huis te gaan. Een nummer wat mij de komende feestdagen lekker kan laten verzuipen in melancholie. De springerige beatmuziek van de support-act, het Rotterdamse The Madd, deed het misschien dan goed bij sommige mensen in de zaal, voor mij werkte het niet zo. Ik ben het type dat op zondagavond het liefst melancholieke liedjes van Deus draait of dus naar een Spinvis concert gaat.