Het proberen of op zijn minst een overpeinzing waard. Iedereen een CD, zelfs gratis. Een ‘experiment’ op een favoriete muziekweblog stoelt een gedachten die tijdens mijn RubyQ-periode een soortgelijk positief effect opleverde. Niet zomaar gratis weggeven, maar inspelen op bepaalde psychologische aspecten.

Een doorsnee, Amerikaans praktijkvoorbeeld: bandje verkoopt CD’s voor $15 (€10,-), meldt een of twee keer op het podium dat ze een plaatje verkopen, en met een beetje geluk verkopen ze gemiddeld 20 CD’s per show.

Dit praktijkvoorbeeld werd gevraagd het anders te doen en het volgende te vertellen aan het publiek tijdens een show: “We waarderen het enorm als jullie een CDtje van ons hebben. We hebben er hard voor gewerkt en zijn er erg trots op. Zo trots dat we het aan jullie hoe dan ook willen meegeven. Betaal wat je er voor over hebt, maar ook als je geen geld hebt, neem hem vanavond mee.”

Je herhaalt dit vlak voor het einde van de show: “Neem vanavond ons album mee. We hebben samen deze show neergezet, we waarderen het echt enorm als je het plaatje meeneemt.”

Hiermee verandert de oproep van een commerciële toon naar een zeer persoonlijke. De markt ‘mindset’ verandert naar een sociale ‘mindset’.

Dit bandje heeft dit een tijdje vol gehouden, en op den duur verkochten ze $1200 per show aan CD’s, incluis de mensen die het plaatje voor nop hadden meegenomen. Een vervierdubbelingen van het inkomen! Gemiddeld betaalde het publiek $10 (ongeveer €7,-).

Maar het belangrijkste moet nog komen.

Omdat praktisch iedereen een CD mee naar huis had genomen, is het veel waarschijnlijker dat de concertbezoeker onthoudt wie er gespeeld heeft, zijn vrienden daarover inlicht, naar de CD gaat luisteren en eventueel een nog grotere fan wordt.

Wanneer de band weer terug kwam in de stad waar ze eerdere hadden gespeeld met de ‘gratis CD actie’ was de opkomst van het publiek verdubbeld! De mensen die een CD mee hadden genomen en fan waren geworden namen nu hun vrienden mee naar de aanstaande show.

Kanttekening: Nederland is geen Amerika. Het touren in de States is van een heel ander kaliber dan in het polderlandschap. Maar toch. Wil je zoeken naar nieuwe verdienmodellen in de muziek, moet je af en toe risico nemen. Zo’n aanpak heeft ook visie nodig. Een of twee keer uitproberen heeft weinig effect. Maar structureel dit toepassen zou wel eens een hele leuke uitkomst kunnen krijgen. Wie durft?

Een soortgelijke insteek probeerde ik met RubyQ door niet de prijs van het album te noemen. Dat mocht het publiek zelf bepalen. Het leverde direct meer aandacht op: mensen wilden over het idee praten of snapte het niet. Toch werd er nooit minder dan 5 euro betaald voor het album en 20 euro is ook over de toonbank gegaan. Aan het eind van de avond was er meer opgehaald dan met standaardprijzen.

Probeer is vijf of tien shows met de bekende methode en vijf of tien shows met deze nieuwe insteek. Administreer de CD-verkopen en analyseer of dit een succesvolle nieuwe manier is van jezelf promoten en geld verdienen tijdens live-optredens. Ik ben benieuwd naar de ervaringen!

Link naar het originele artikel