De tassen zijn gepakt, de instrumenten zitten netjes opgeborgen in hun flightcases en de videocamera ligt aan de oplader. Alles lijkt gesmeerd te gaan en hoewel ik geen fan ben van vliegen heb toch ontzettend veel zin om morgen in het vliegtuig te stappen richting Birmingham.

Het is natuurlijk ook ontzettend rock’n’roll om met je backpackje en je gitaarkoffer op het vliegveld te staan. Ik zie het al helemaal voor me: zwarte jack aan, capuchon op en met een ietwat gedesillusioneerde blik van onder mijn zonnebril de vertrekhal afspeurend naar iets wat lijkt op een bandgenoot. Ik ben altijd de laatste -en misschien ook wel de traagste- van het stel en zou niet de eerste keer zijn dat ik half bezweet achter de groep aanhol.

Gelukkig zijn Niels en Robert redelijk bekend in Birmingham en dat is maar goed ook. Op het programma staan behoorlijk wat ‘informal nights at Yard Bird/ Victoria’, twee horecagelegenheden die na enig speurwerk beide pubs bleken te zijn. Dat beloofd nog wat.

Fons.