Een singersongwriter met soul. Dat is Amsterdammer Hartog Eysman, van wie eind vorig jaar het album No Hero uitkwam. Als je het na eerste beluistering nog niet gelooft, let dan eens op dat eerdere muziekproject van zijn hand: met drummer Joop van Erven voerde hij in het verleden oude covers uit, waaronder een uiterst kale versie van soulklassieker California Soul, ook ooit gezongen door Marvin Gaye en Marlena Shaw.

Dat in alles kalme en warme stemgeluid van Eysman, die onder zijn eigen voornaam optreedt, leende zich in het verleden ook al goed voor de bedaagde elektronica van Quiet Fire, het project waarachter muzikant en producent Joachim Staudt schuilgaat. Bij Eysman is het altijd goed vertoeven, zo hoor je ook hier. Je hoeft niet op je tellen te passen, want muzikaal schrikken doe je niet. Laat het bad maar vollopen.

Diezelfde Joachim Staudt is ook te horen op No Hero, het tweede solo-album van Hartog. Na een kort intro begint het nummer Yesterdays met een zacht ruisende alt-saxofoon van zijn hand. Die partij is smaakvol, erg mooi en op hetzelfde moment zo bedeesd dat het je aan het denken zet.

Die soms hoorbare lichte schroom, is op een goede manier veelzeggend. Want het album No Hero – waarvan de titel aan hemzelf refereert, zo zei Hartog – schetst een portret van de singersongwriter erachter. Je hoort een breekbare, maar strijdbare man. Een introverte man die graag gezien wil worden. Dat laatste blijkt uit zowel de opening als het einde van de plaat: I’m right here /  come and find me.

Dat klinkt weer opvallend zelfverzekerd. Niet iedereen zegt zomaar dat-ie het waard is om gezocht te worden. Maar muzikaal klopt het in elk geval. Hartogs No Hero is het waard om gezocht te worden.