Zelden heb ik een gitaarband gehoord die zo’n stevig patent heeft op de ‘teenage angst’ van het Hollandse schoolplein: de middelbare school-schmerz die ongetwijfeld iedereen tussen zijn 13e en 18e weleens overvalt. Aan het begin van debuutplaat This is not romantic van de Meppeler band I Kissed Charles zit zangeres Charlot Henzen thuis gebogen over haar wiskundesommen. ‘I’ve got to focus on my schoolwork, you are bouncing in my head’, zingt ze in openingsnummer ‘People come but lovers go’. Waarna algauw een geëxalteerd refrein uitbreekt, volgepompt met synthesizerklanken en hemelbestormende drumroffels.

I Kissed Charles treft precies de kern van de hedendaagse adolescentie, waarin zowel alles ironisch is als de ironie volledig ontbreekt. De overvloedige synthesizers in het bandgeluid en de luipaard-legging van de frontvrouwe zijn heus tongue-in-cheek, maar de droefcatchy refreinen en het lyrische zelfmedelijden worden met de overgave gebracht die doorgaans slijt bij het ouder worden.

Toch is This is not romantic voor alle leeftijden een aanstekelijke plaat. Erg belangrijk is het onaflaatbaar stuwende drumwerk van Marco Muhring. Maar ook de zang van Charlot Henzen, die in deze opnames veel krachtiger klinkt dan live, is begeesterend. Prijsnummer is eerste single Over Before It Had Started Yet: het juiste repetitieve keyboard-riffje van Henzen, de pulserende bassdrum van Muhring en fantastisch klassieke gitaarbreaks in het refrein. Gaandeweg de plaat benaderen de songs dit ideaal steeds minder. Maar de opwinding en het plezier van de eerste helft van het album blijven bij.