In een bepaald opzicht heeft postrock veel weg van klassieke muziek: het kan erg lastig  zijn woorden te vinden voor wat je hoort. De verleiding is daarom groot om beelden uit de natuur op te roepen: een soundscape als een weids vergezicht, een gitaareruptie als een plotselinge onweersbui, een onverwacht rustmoment als een opklaring aan de hemel.

Misschien dat het daarom wel zo lang geduurd heeft om de verdiende aandacht te geven aan TravelSunnySamsara, het soloproject van gitarist Chris Draaijer van de Eindhovense stoner&postrockband Hijos de Mayo. Dat de muziek, die hij heeft opgenomen in een productiehok met de bescheiden naam ‘herriekamer’, kwaliteit heeft is zonneklaar (!). Maar hoe dat te verklaren.

Zelf zou ik postrock omschrijven als een genre waarin de gitaar de voornaamste verteller is. Niet op hoge toon, maar aanvankelijk weifelend, om daarna steeds zelfbewuster de stem te verheffen. Chris Draaijer lijkt voornamelijk bezig te zijn met een reis; een reis door India, getuige songtitels als Along the Yamuna River en Mapusa Road en de Indiase drone in NowMakeGood. En wat te denken van het woord ‘Samsara’, dat blijkbaar verwijst naar de boeddhistische en hindoeïstische cyclus van dood en wedergeboorte.

Zo exotisch als die verwijzingen wordt het niet met TravelSunnySamsara. Dat is jammer. Draaijer verwijdert zich niet van de conventies van de postrock: repetitieve gitaarpartijen, die laag voor laag worden opgebouwd naar een meer of mindere climax. Maar erg mooie momenten zijn er ook: de eenzame opening van slotnummer Les Machines Sont Fatiguees tegen de achtergrond van het geluid van een opstartende raket, de gitaren die om de meest desolate tonen strijden aan het slot van Nightswimming (In Backwaters) en de voorzichtige lagen muziek in Forests On Mountains. Al die oplichtende momenten zijn gratis te downloaden.