Ella van der Woude (1987, Sion, Zwitserland) is blikvanger en trefpunt van Houses, de Amsterdamse gitaargroep met de meest prozaïsche bandnaam denkbaar. De vier mannelijke bandleden kijken op de promotiefoto ‘out of focus’ toe hoe hun frontvrouw de zware taak op zich neemt om recht in de camera te kijken. Ook zit Van der Woude in haar eentje met een gitaar aan de ongemakkelijke studiotafel van een Zwitsers tv-programma om namens de hele band een liedje te spelen. Zo gaat het vaak: in een gitaarband ben je als vrouw óf bassist óf het totale gezicht van de band. Een tussenweg is er niet.

Toch is de debuut-ep End of story een hechte bandplaat geworden, met minstens drie prijsnummers die door elk bandlid worden gedragen: de apotheose in openingsnummer en single ‘Stay with me’ komt tot stand dankzij én stuwend drumwerk én het hammondorgel én het gitaarspel. Maar van erg groot belang is de zang vol hunkering van Ella van der Woude (‘I wish I could be a book, I wish I could be a letter’), die aan het eind van het nummer trouwens erg sympathiek wordt overgenomen door een bescheiden mannenkoor op de achtergrond. Eventjes komen de andere bandleden achter hun instrumenten vandaan.

Van der Woude zingt franjeloos, in een gedragen tempo, onthaast. Juist omdat ze niet de indruk wekt dat ze door iets op de hielen wordt gezeten, overtuigt ze in haar verlangen (‘Stay with me’), haar smeken (‘End of story’), haar desolaatheid (‘Suicide’). Luister daarom vooral ook hier naar ‘Creatures of the night’ met haar andere band, folkgroep Sindur, en de Pixies-cover ‘Wave of Mutilation’. Ook Zwitsers hebben gevoel.